Mówisz, ¿e dobre jab³ko pozostaje ¶wie¿e przez d³ugi czas? Dobre jab³ka ludzie bêd± jedli przez pokolenia? Hmm... W sumie jest to jakie¶ wyj¶cie. Czy w ten sposób mo¿na wy³oniæ kanon - byæ mo¿e... Jednak nadal jestem zdania, ¿e mo¿na pos³uchaæ ale nie zawsze zachwyciæ. Worse still (nie mog³am siê pohamowaæ), niektórzy nie przyznaj± siê, ¿e im siê nie podoba, tylko uwa¿aj±, ¿e skoro to wspania³e dzie³o, to trzeba je podziwiaæ. No i w³a¶nie jak to wygl±da? Na ile zamêt wokó³ danego zespo³u jest wywo³any stwierdzeniem 'przecie¿ to legenda!' a na ile jest to rzeczywi¶cie co¶ wartego pos³uchania.
Mam pewne w±tpliwo¶ci co do tego jak d³ugo zespó³ mo¿e mieæ status kultowego polegaj±c tylko i wy³±cznie na swojej popularno¶ci, bez posiadania czego¶ warto¶ciowego w swoich p³ytach. W muzyce z pewno¶ci± istnieje co¶ takiego jak mechanizm autosugestii. Je¿eli dooko³a s³yszymy, ¿e co¶ jest cudowne to chc±c nie chc±c ³atwiej jest nam doj¶æ do wniosku, ¿e inni maj± racjê. Nie umniejsza³bym jednak roli impulsu, który wychodzi mimo wszystko od samego s³uchacza. To przecie¿ w nim zaczyna siê chêæ poznania czego¶ nowego, to on musi chcieæ siê zaraziæ muzyk± danego zespo³u. Dopiero od tego momentu mechanizm autosugestii zaczyna sam siebie nakrêcaæ i dopiero wtedy opinie innych zaczynaj± mieæ dla nas jak±¶ warto¶æ.
Za³ó¿my, ¿e grupa ludzi, których opinie cenisz, bêdzie za wszelk± cenê chcia³a Ci wmówiæ, ¿e Shaza tworzy niepowtarzaln± muzykê. Je¿eli nie dosz³aby¶ bez ich pomocy do podobnego wniosku, nie ma szans na to, ¿eby¶ poprzez ich sugestie otwar³a siê na jej twórczo¶æ ;]. Owszem, inne osoby mog± wp³yn±æ na Twój gust muzyczny zanim ten w pe³ni siê ukszta³tuje, ale to Ty decydujesz (mniej lub bardziej ¶wiadomie) w jakim kierunku siê on rozwinie. Nawet je¿eli kto¶ wmówi dziecku, ¿e Shaza to klasyk i s³uchanie jej p³yt jest cool, to nie znaczy, ¿e do koñca swojego ¿ywota taki osobnik nie zmieni zdania. Wcze¶niej czy pó¼niej bêdzie musia³ skonfrontowaæ swój gust z czym¶ czego wcze¶niej nie s³ucha³. Wyj±tkowo¶æ czyjej¶ twórczo¶ci polega w³a¶nie na tym, ¿e niezale¿nie od liczby takich konfrontacji muzyka danego zespo³u wychodzi obronn± rêk± (czyli w zestawieniu z ka¿dym nowym trendem wp³ywaj±cym na Twój gust nie stwierdzasz, ¿e to ch³am, albo ¿e w danym gatunku istnieje masa grup, które bardziej Ci siê podobaj±). Niezale¿nie od tego na jakim etapie rozwoju znajduj± siê czyje¶ muzyczne upodobania, samo stwierdzenie otoczenia ‘przecie¿ to legenda’ IMO nie wystarcza ¿eby zespó³ polubiæ, a co dopiero bezkrytycznie wielbiæ.
napotyka siê na co¶, co powoduje odruch "nastêpny proszê" - i tego praktycznie nie da siê przemóc. Znajoma osoba przepada za progresywnym rockiem, ale nie s³ucha Yesów, bo dra¿ni j± wokal Andersona. I koniec.
Nie wydaje mi siê, ¿eby tylko g³os Andersona stanowi³ w tym przypadku problem. Gdyby muzyka Yes naprawdê jej siê podoba³a, to wokal jako¶ da³oby siê obej¶æ. Sêk w tym, ¿e do muzyki nigdy siê nie przekona, bo zra¿ona wokalem nie przes³ucha albumu kilka razy i tu ko³o siê zamyka. Co nie znaczy, ¿e tak musi byæ zawsze. Wystarczy trochê cierpliwo¶ci i wyrobienia w sobie nawyku szukania tych elementów które w czyim¶ graniu mog± siê podobaæ, a nie skupianiu siê na tych, które od niego odpychaj±. Je¿eli jaki¶ album ma w sobie chocia¿ jeden motyw, który mnie intryguje, to bêdê s³ucha³ go tak d³ugo a¿ znajdê 'to co¶' w innych miejscach na p³ycie lub stwierdzê ¿e 'tego czego¶' na tej p³ycie nie odkopie bez wzglêdu na to, jak intensywnie bêdê szukaæ. Chodzi o to, ¿eby byæ ¶wiadomym na ile to czego siê nie akceptuje jest w stanie zawa¿yæ na ca³o¶ci materia³u znajduj±cego siê na albumie. Innymi s³owy - tak, wokal Andersona mo¿e byæ przeszkod± nie do przeskoczenia, ale czasami jest tak, ¿e cz³owiek bezmy¶lnie siêga po robaczywe jab³ko, nie zwracaj±c uwagi na to, ¿e dooko³a rosn± same smaczne.
