Topic: 10. wymiar

[minder]

przyjmuj±c za uk³ad ¿ycie cz³owieka (czyli tak jak my postrzegamy powy¿sze wymiary) pocz±tek i jeden z koñców wszech¶wiata i pocz±tek i jedno z koñców ¿ycia to to samo wed³ug mnie. tak, wiêc?

¯ycie cz³owieka z wszystkimi mo¿liwymi rozga³êzieniami linii czasu (czyli pi±ty wymiar) i mo¿liwymi zapêtleniami (w szóstym wymiarze) jest tylko fragmentem wiêkszej ca³o¶ci jak± jest nieskoñczona ilo¶æ mo¿liwo¶ci rozwoju Wszech¶wiata od momentu Wielkiego Wybuchu.

Co do spirali jako z³o¿onej fali w trzech wymiarach - owszem. Dodatkowo powiem, ¿e teoria superstrun zak³ada drgania (fale) w wy¿szych wymiarach. Sama fizyka kwantowa opiera siê na tzw. funkcji falowej. Krótko mówi±c - wszystko jest fal± Co jednocze¶nie nie zabrania Wszech¶wiatowi byæ jednym wielkim dziesiêciowymiarowym fraktalem. Ka¿da cz±stka oraz jej zachowanie jest tylko pewnym szczególnym rozwiniêciem (którym¶ kolejnym wyrazem) ci±gu (bo fraktal jest zbiorem rozwi±zañ pewnego wzoru w okre¶lonej przestrzeni) ze wzglêdu na pewne szczególne parametry (wspó³rzêdne) w tych¿e 10 wymiarach.

Je¶li nawet byliby¶my w stanie ogarn±æ to wszystko naszym ograniczonym umys³em, to jednak powstanie jedno fundamentalne pytanie: Dlaczego? (oraz wariacje w rodzaju "jak", "sk±d" oraz "w jakim celu")

[Milad]

Dziêki, stary. Ju¿ wczoraj odkopywa³em moje stare ksi±¿ki na podobny temat i zrozumia³em o co chodzi w pytaniu, które zada³em. Co do teorii superstrun i pojmowania funkcji falowej. Czy chcesz powiedzieæ ¿e np. orbitale atomowe (które s± de facto funkcjami falowymi) i d³ugo¶ci np. Plancka drgaj± w 10 wymiarach?

[minder]

Długość Plancka jest najmniejszą odległością rozpatrywaną w fizyce. Raczej nie oscyluje Orbital to obszar, w którym istnieje wysokie prawdopodobieństwo znalezienia cząstki. Czy jest opisywany za pomocą funkcji falowej? Nie pamiętam. Natomiast same cząstki (elektrony, neutrony, protony, jak również nieduże jądra atomowe - np. helu) można opisać za pomocą takiej funkcji ze wszystkimi tego konsekwencjami. Np. da się zaobserwować obraz interferencyjny wytworzony przez padające elektrony (protony/neutrony/jądra helu) - tzn. na kliszy nie tworzy się "skupisko" tam, gdzie jest największe prawdopodobieństwo upadku cząstek, ale tworzy się normalny obraz interferencyjny, czyli rozjaśnienia i zaciemnienia (gdzie fazy powodują wzmacnianie lub wygaszanie padającej fali). Krótko mówiąc: każda cząstka zachowuje się jak foton. (A każdy foton, będący pakietem falowym, jak cząstka - to się nazywa dualizm korpuskularno-falowy)

Widzę, że czas odgrzebać stare notatki i podręczniki, a także zaopatrzyć się w nowe. Dzięki. Obudziliście nieco uśpioną pasję

[aibrean]

Widzê, ¿e czas odgrzebaæ stare notatki i podrêczniki

Wreszcie mam impuls, ¿eby wróciwszy do domu na ¶wiêta przemóc z³e wspomnienia po fizycy i przypomnieæ sobie to i owo (o dziwo, informacja o korpuskularno-falowej naturze fotonu jakim¶ niesamowitym trafem przechowa³a mi siê w zakamarkach umys³u  )

[Unas]

Pamiêtam jakim problemem by³o przestawienie siê z my¶lenia o elektronach jako obiektach poruszaj±cych siê na równych oribitach na my¶lenie o orbitalach.

[minder]

Pamiêtam jakim problemem by³o pojêcie specyficznej logiki mechaniki kwantowej

[Milad]

ja te¿ ;]. co do tematu. Tyle jest teorii ile prac na ten temat, wiêc i tak nie dojdziemy co jest prawd±, a co nie .