ø tak jak mówi aibrean, czyli podobnie do niemieckiego ö, czyli coś pomiędzy polskimi 'o' i 'e'.
W szwedzkim 'g' wymawia się jako 'j' przed samogłoskami miękkimi, czyli {e, i, y, ä, ö} oraz po {l, r} na końcach wyrazów [np. älg, varg]. Ale oczywiście są wyjątki...
Odnośnie 'l' nie wiem niestety. Natomiast 's' w szw. zawsze czyta się jako 's', chyba że występuje w zestawieniach 'sj' albo 'rs'. Jako 'z' nie czyta się nigdy. W ogóle w szwedzkich słowach nie ma literki 'z'
Występuje tylko w zapożyczonych wyrazach.