Sekretna strona Lateralusa

DziaÂł ogĂłlnomuzyczny > Tool & co.

(1/5) > >>

minder:
WÂłaÂśnie siĂŞ dowiedziaÂłem, Âże Lateralus ma co najmniej drugie dno (a moÂże i nawet trzecie). Przeczytajcie to i to. Ja jestem pod potĂŞÂżnym wraÂżeniem.

Postaram siĂŞ przygotowaĂŚ streszczenie po polsku, ale jeÂśli ktoÂś jest chĂŞtny do tÂłumaczenia, to niech siĂŞ nie krĂŞpuje :)

andreas:
no cĂłÂż, dla mnie sÂą to przedpotopowe wieÂści. dodam rĂłwnieÂż, Âże z nie krĂŞcÂą mnie tego typu rozmyÂślania nad muzykÂą, a w wykonaniu fanĂłw toola w szczegĂłlnoÂści, gdyÂż sÂą oni znani ze swojej buty i arogancji i z elitarnego zadĂŞcia. bo sÂą taaacy mÂądrzy. uwaÂżam teÂż, Âże takie postrzeganie muzyki, doprowadzone do przesady, potrafi zabiĂŚ caÂłÂą radoÂśĂŚ i caÂłÂą magiĂŞ obcowania ze sztukÂą, nie zaÂś jÂą wyzwoliĂŚ.

ALE

uwaÂżam teÂż, Âże zagadnienie jest dosyĂŚ ciekawe, tym bardziej, Âże finobacci wiÂąze siĂŞ z tzw. boskÂą proporcjÂą, zÂłotym podzaÂłem, itepe, itede, yada yada, yada...

tu macie pierwszy tekÂścik, jeÂżeli ktoÂś jest zainteresowany to zapraszam do lektury:

Dla mnie, lateralus jest najbardziej zadziwiajÂącym kawaÂłkiem muzyki , jaki kiedykolwiek skomponowano. MyÂślĂŞ, Âże tool celowo chcieli daĂŚ swoim fanom coÂś prawdziwie wspaniaÂłego, ale chcieli, Âżeby fani odnaleÂźli to „coÂś” sami. „przyjmij to jako ÂświĂŞty podarunek...”. poczÂątkowo, myÂślaÂłem Âże piosenka lateralus jest o podrĂłÂży odbywanej na prochach – o odkrywaniu prawdziwych barw poprzez oddzielanie ciaÂła od umysÂłu. Przy pierwszym wysÂłuchaniu wyobraziÂłem sobie zgniatanie koperty jako intensywnÂą wizjĂŞ. JednakÂże po tym, jak zapoznaÂłem siĂŞ z kawaÂłkiem dokÂładniej, zreformowaÂłem mojÂą mĂłj sposĂłb interpretowania na coÂś postrzeganego szerzej: docieraj myÂślÂą gÂłĂŞbiej.

Lateralus, byĂŚ moÂże dlatego, Âże jest to tytuÂłowy kawaÂłek albumu, sÂłuÂży jako gÂłĂłwny trop do rozwiÂązania zagadki, o ktĂłrej mĂłj przyjaciel czytaÂł kiedyÂś w internecie. „wszystko co wiem na ten temat, to fakt, Âże inny porzÂądek piosenek – coÂś dotyczÂącego 2 spirali. No i jeszcze, Âże kawaÂłek nr 13 jest Âśrodkiem pÂłyty”. Po przekopaniu siĂŞ przez niezliczone wyniki wyszukiwania w google, poddaÂłem siĂŞ i zrezygnowaÂłem z odnalezienia wiĂŞkszej iloÂści informacji na temat wspomnianej alternatywnej kolejnoÂści piosenek. ByÂłem jednakÂże zdecydowany na to by rozgryÂźĂŚ album, a takÂże bardzo ciekawy teorii spirali, zaczÂąÂłem wiĂŞc bardzo powaÂżnie i intensywnie zastanawiaĂŚ siĂŞ nad tym problemem. ZrozumiaÂłem, Âże spirale miaÂły duÂże znaczenie, gdyÂż tytuÂłowa piosenka albumu przekazuje nam inspirujÂące sÂłowa: „koÂłyszÂąc siĂŞ na spirali naszej boskoÂści, ciÂągle bĂŞdÂąc czÂłowiekiem... a podÂąÂżanie za naszÂą wolÂą i naszym instynktem moÂże nas zaprowadziĂŚ tam, gdzie nikt wczeÂśniej nie byÂł. BĂŞdziemy podÂąÂżaĂŚ do koĂąca spirali i moÂże dotrzemy tam, gdzie nikt nigdy nie byÂł”.

W trakcie mojego przekopywania internetu natrafiÂłem na jeden wywiad z perkusistÂą, ktĂłry wspomniaÂł, Âże rytm dannego carey’a w piosence lateralus tworzyÂł sekwencjĂŞ finobacciego. W zwiÂązku z faktem, Âże sam byÂłem perkusistÂą, postanowiÂłem rozrysowaĂŚ tĂŞ sekwencjĂŞ i naÂśladowaĂŚ dannego. Nie potrafiĂŞ graĂŚ tak jak on, ale przynajmniej potrafiĂŞ usÂłyszeĂŚ wszystko, co on robi, i dlatego zdoÂłaÂłem zrekonstruowaĂŚ ÂścieÂżkĂŞ perkusji. Jest to raczej pewne, Âże danny powtarza sekwencjĂŞ finobacciego, do numeru 13: 1,1,2,3,5,8,13. Po trzynastce zaczyna z powrotem od jedynki. PrzypominajÂąc sobie mojÂą wiedzĂŞ nabytÂą podczas lekcji algebry, dotyczÂącÂą spirali finobacciego, i to jak rĂłwnanie dla wzoru finnobaciego (ktĂłrego tak naprawdĂŞ nie znam) jest rozrysowane, mogĂŞ powiedzieĂŚ, Âże schemat formuje spiralĂŞ, ktĂłrej szczyt zaleÂży od numeru, od ktĂłrego sekwencja siĂŞ zaczyna. Przypadek? ZaczÂąÂłem uwaÂżaĂŚ, Âże wcale nie. JuÂż wczeÂśniej wiedziaÂłem o obsesji dannego na temat ÂświĂŞtej geometrii i znana jest mi ksiÂąÂżka boba frissell’a pt. „nic w tej ksiÂąÂżce nie jest prawdÂą, ale tak wÂłaÂśnie rzeczy siĂŞ majÂą”, wiĂŞc waÂżkoÂśĂŚ tego, na co siĂŞ natknÂąÂłem zaczĂŞÂła do mnie docieraĂŚ. Wtedy wÂłaÂśnie, w Âświetle tych wszystkich informacji, musiaÂłem zabraĂŚ siĂŞ do albumu lateralus.

NabazgraÂłem kilka spirali w rogach mojego schematu, a w trakcie, kiedy to robiÂłem, odkryÂłem pierwsze powiÂązanie z pÂłytÂą lateralus. WiedziaÂłem, Âże jeÂżeli piosenki naprawdĂŞ byÂły pomyÂślane tak, Âżeby odsÂłuchiwaĂŚ je w innej kolejnoÂści. „parabol” i „parabola” musiaÂły siĂŞ ÂłÂączyĂŚ. RysujÂąc swoje spirale, zaczynaÂłem od wierzchoÂłka i poruszaÂłem siĂŞ ku czĂŞÂściom zewnĂŞtrznym. Po rozrysowaniu liczb od 1 do 13 liniowo, natychmiast zobaczyÂłem, Âże parabol i parabola musiaÂłyby byĂŚ Âśrodkiem mojej spirali (dlatego, Âże 13 dzielone przez 2 wynosi 6.5). narysowaÂłem prostÂą strzaÂłkĂŞ pomiĂŞdzy 6 a 7, a potem zaczÂąÂłem rozmyÂślaĂŚ nad drugÂą parÂą. PoczÂątkowo rozrysowaÂłem spiralĂŞ ÂłÂączÂącÂą pary liczb, ktĂłrych suma wynosiÂła 13 (gdyÂż taka byÂła iloÂśĂŚ piosenek na pÂłycie). JednakÂże w ten sposĂłb piosenki pozostawaÂły w tym samym uÂłoÂżeniu i z niczym nie poÂłÂączone.

W tym czasie uÂżywaÂłem moje kopii lateralusa i software’u do edytowania muzyki , Âżeby wyeliminowaĂŚ przerwy pomiĂŞdzy kawaÂłkami, i uÂłoÂżyÂłem piosenki w nastĂŞpujÂącej kolejnoÂści: 6,7,5,8,4,9,3,10,2,11,1,12,13. PrzejÂście od paraboli do schizm zdumiaÂło mnie zupeÂłnie gdyÂż szarpniĂŞcia gitary, prawdopodobnie lekcewaÂżone przez sÂłuchaczy jako rozciÂągniĂŞte zakoĂączenie, przechodzÂą idealnie w poczÂątek schism. Kiedy liczysz takt podczas gdy struny sÂą uderzane, schism jest kontynuowane w tym samym kluczu i tempie – odzwierciedlajÂąc progresjĂŞ nut. PrzejÂście ze schism do ticks&leeches jest tak samo intrygujÂące. Schism koĂączy siĂŞ silnym podwĂłjnym basem i uderzeniem w tam-tam, natomiast ticks&leeches zaczyna siĂŞ tym, co wielu nazwaÂłoby plemiennym wybijaniem rytmu. Rytm na samym poczÂątku ticks&leeches jest delikatnie inny za kaÂżdym kolejnym powtĂłrzeniem – miary sÂą dÂłuÂższe o 2 uderzenia/takty. Tak jest, zgadliÂście, te dwa uderzenia sÂą wÂłaÂśnie dwoma ostatnimi uderzeniami ze schism. MogĂŞ siĂŞ przyznaĂŚ, Âże nigdy nie rozumiaÂłem 4 kawaÂłka na pycie, „mantra”, dopĂłki nie zmieniÂłem kolejnoÂści piosenek. To co poczÂątkowo uznawaÂłem za nawoÂływania wieloryba teraz zaczĂŞÂło przypominaĂŚ najgorsze z moÂżliwych do wyobraÂżenia odgÂłosy jakie wydaje siĂŞ gdy ma siĂŞ nudnoÂści, lub teÂż stylizowane odgÂłosy duszenia siĂŞ. Wszystko pasuje, gdyÂż ostatnia linijka „ticks&leeches” brzmi: mam nadziejĂŞ, Âże siĂŞ zadÂławisz. Po tym przejÂściu, Âżadne z nastĂŞpnych nie miaÂło wiĂŞkszego sensu. Z pewnoÂściÂą nie podobaÂło mi siĂŞ, Âże disposition i reflection zostaÂły rozdzielone – gdyÂż brzmiÂą caÂłkiem dobrze jedna po drugiej, na pÂłycie. To byÂł jedyny zator podczas mojej misji rozszyfrowywania ÂŚwiĂŞtego Podarunku. Ale wtedy przypomniaÂłem sobie co powiedziaÂł mi wczeÂśniej mĂłj przyjaciel: 13 powinna byĂŚ po Âśrodku.

W tym momencie, prawdopodobnie ze wzglĂŞdu na fakt, Âże chciaÂłem utwierdziĂŚ siĂŞ w przekonaniu, Âże jest coÂś wiĂŞcej do odkrycia na tej pÂłycie, porĂłwnaÂłem tÂą wiedzĂŞ do umieszczenia utworu intermission na poprzedniej pÂłycie „aenima”. Gdyby ta piosenka miaÂła byĂŚ w Âśrodku albumu, musiaÂłaby byÂś siĂłdmÂą piosenkÂą w sekwencji, majÂąc po 6 kawaÂłkĂłw z kaÂżdej strony. WiĂŞc wcisnÂąÂłem Faaip de Oiad po lateralus, i o maÂło nie zlaÂłem siĂŞ w porty kiedy odkryÂłem, Âże (pomimo, iÂż bardzo niewyraÂźnie) cichnÂący dÂźwiĂŞk ostatniej nuty lateralusa mĂłgÂł byĂŚ sÂłyszany na poczÂątku Faaip de Oiad oraz, Âże znieksztaÂłcone gitary na samym koĂącu lateralusa przypominaÂły a potem przechodziÂły bez przeszkĂłd w dÂźwiĂŞk wyÂładowaĂą elektrycznych na poczÂątku Faaip de Oiad. Tekst lateralusa usprawiedliwia to zaÂłamanie w spirali, praltycznie instruujÂąc nas: „kontynuuj rozwijanie spirali, idÂź dalej”. WrĂłciÂłem do lateralusa, Âżeby znaleÂźĂŚ nastĂŞpnÂą wskazĂłwkĂŞ. W zadziwiajÂąco dobrze odtworzonej przez dannego carrey’a sekwencji finobacciego, zatrzymywaÂł siĂŞ on na numerze 13 i wracaÂł do 1. To samo wybieram ja, aby zakoĂączyĂŚ sekwencjĂŞ. Tym samym druga spirala zostaÂła utworzona, a kolejnoÂśĂŚ ÂŚwiĂŞtego Podarunku wyglÂądaÂła teraz nastĂŞpujÂąco: 6,7,5,8,4,9,13,1,12,2,11,3,10.

JuÂż teraz wielu z was jest prawdopodobnie zafascynowanych tym, co wam odkryÂłem, ale nawet nie wiem jak zaczÂąĂŚ opowiadaĂŚ wam o tym, co ta nowa kolejnoÂśĂŚ znaczyÂła dla mnie. PiĂŞkno lateralusa jest bardzo, bardzo kruche, i musi byĂŚ doÂświadczane z otwartym umysÂłem. RĂłwnie dobrze moÂże byĂŚ ono inne, jeÂżeli patrzyÂłoby siĂŞ na nie z innych perspektyw. PomijajÂąc fakt, Âże nowa kolejnoÂśĂŚ utworĂłw umiejscawia je w porzÂądku, w ktĂłrym korespondujÂą ze sobÂą bardzo Âładnie – czĂŞsto koĂączÂąc siĂŞ i rozpoczynajÂąc siĂŞ od nowa od tych samych nut, lub posuwajÂąc siĂŞ pÂłynnie naprzĂłd, a w innych przypadkach (jak w przypadku lateralus i faaip de oiad oraz the grudge i triad) – nawet zachodzÂąc na siebie (pomimo, Âże bezsprzecznie brzmiÂą lepiej, jeÂśli sÂą elektronicznie poÂłÂączone tak, Âże na siebie zachodzÂą, to jednakÂże pewien rodzaj oszukaĂąstwa. JednakÂże rozwaÂżcie to jako wskazĂłwkĂŞ, jeÂżeli planujecie zrobiĂŚ to sami), te 2 spirale pomagajÂą opowiedzieĂŚ historiĂŞ, ktĂłrÂą kaÂżdy fan toola powinien usÂłyszeĂŚ.

ÂŻeby nie znudziĂŚ tych, ktĂłrzy sÂą tylko lekko zainteresowani, postaram siĂŞ opowiedzieĂŚ jÂą w skrĂłcie. Ponadto doradzaÂłbym zapoznanie siĂŞ z ksiÂąÂżkÂą frissell’a (tak, tÂą samÂą, o ktĂłrej wspomniaÂłem wczeÂśniej). UwaÂżam, Âże parabol i parabola sÂą caÂłkiem jasne. Maynard chce, ÂżebyÂśmy wiedzieli, Âże bez wzglĂŞdu na to co siĂŞ wydarzy, wszyscy musimy zdawaĂŚ sobie sprawĂŞ z tego, Âże to nie jest nasza jedyna egzystencja. Nasze umysÂły i zwartoÂśĂŚ naszej podÂświadomoÂści sÂą przeznaczone do nieÂśmiertelnoÂści, i jeÂśli zaakceptujemy to i wcielimy w nasze Âżycie (nawet ze wzglĂŞdĂłw religijnych), tak siĂŞ wÂłaÂśnie stanie. Tak wÂłaÂśnie postrzegany bĂłl jest tylko iluzjÂą. Na poczÂątku nazwaÂłem to „Proroctwem Lateralusa” (dla przyczyn, ktĂłre wkrĂłtce zrozumiecie), ale od tego czasu zdecydowaÂłem siĂŞ nazywaĂŚ zmienionÂą wersjĂŞ lateralusa „ÂŚwiĂŞtym Podarunkiem”. Jak mĂłwi Maynard „Przyjmij to jako ÂświĂŞty podarunek i uczcij tÂą szansĂŞ by byĂŚ Âżywym, oddychaĂŚ”. Wg mnie sÂłowo „to” znaczy duÂżo wiĂŞcej niÂż tylko zwykÂłe ostrzeÂżenie. W zwiÂązku z faktem, Âże parabola jest drugim kawaÂłkiem na ÂŚwiĂŞtym Podarunku , jej treÂśĂŚ moÂże byĂŚ rozpatrywana na poczÂątku (zwÂłaszcza gdy weÂźmiemy pod uwagĂŞ jej dwoistoÂśĂŚ z parabolÂą), i dlatego sÂłowa manyarda interpretujĂŞ jako coÂś wiĂŞcej niÂż tylko udany teks piosenki. SÂłowa te sÂą manifestem dla jego sÂłuchaczy, Âżeby wysÂłuchali wszystkiego co on ma do powiedzenia i prawdziwie uÂświĂŞcili szansĂŞ na nieÂśmiertelnoÂśĂŚ ofiarowywanÂą im raz za razem w trakcie trwania albumu. KÂłamaÂłbym, gdybym powiedziaÂł, Âże kaÂżda piosenka ma swoje swoiste/specjalne tÂłumaczenie. WrĂŞcz przeciwnie, muzyka toola zaprojektowana jest w ten sposĂłb, by zmusiĂŚ was do samodzielnego myÂślenia, nie tak, by powiedzieĂŚ coÂś konkretnego. Dlatego musi byĂŚ traktowana jak dobra literatura – wiele znaczeĂą ukrytych jest w kontekÂście.

ZwrĂłcĂŞ siĂŞ w tym miejscu do poprzedniego posta napisanego przez Geometric-Drumming, gdzie tÂłumaczyÂł on klucze (muz.) do schism: „to przedstawia tytuÂł (schizma/secesja/podziaÂł) i jest zorganizowane w tempie 12/8, ktĂłry jest podzielony na 5/8 i 7/8 – co tak naprawdĂŞ PASUJE jedynie wtedy, gdy UKÂŁADASZ FRAGMENTY Z POWROTEM W CAÂŁOÂŚĂ”. Podczas gdy Geometric-Drumming twierdzi, Âże schism jest jego ulubionÂą piosenkÂą toola, ja sÂłyszaÂłem jak wielu fanĂłw mĂłwiÂło, Âże byÂł to wywoÂłujÂący nudnoÂści wybĂłr na jedyny singiel z albumu – ale ja uwaÂżam, Âże wybĂłr utworu jest genialny. Nie chciaÂłbym umniejszaĂŚ interpretacjom tych, ktĂłrzy pisali posty przede mnÂą (w rzeczywistoÂści, zgadzam siĂŞ z wieloma rzeczami, ktĂłre powiedziaÂł %BlueSoulRobot%), ale uwaÂżam, Âże dla zwykÂłego sÂłuchacza, ktĂłry nie wie nic o tool, to moÂże byĂŚ wspaniaÂłe zaproszenie. PomyÂślcie o tym – wielu idiotĂłw z MTV i radia chodziÂło powtarzajÂąc w myÂślach sÂłowa: „wiem, Âże fragmenty do siebie pasujÂą”. Zastanawiam siĂŞ, ilu z nich poÂświĂŞciÂło trochĂŞ czasu, Âżeby poukÂładaĂŚ fragmenty z powrotem w caÂłoÂśĂŚ i odkryĂŚ (ponownie) to co ktoÂś chce im zakomunikowaĂŚ. PrzyjmĂŞ z zadowoleniem kaÂżdÂą reakcjĂŞ na powyÂższe. Bardzo chciaÂłbym podzieliĂŚ siĂŞ interpretacjami poprzez email – tylko dlatego, Âże sÂą one zbyt dÂługie, Âżeby wpisaĂŚ je tutaj.

ChciaÂłbym teÂż coÂś wam poradziĂŚ: nie uÂżywajcie MP3, Âżeby cyfrowo zmieniĂŚ kolejnoÂśĂŚ utworĂłw na lateralusie. Bardzo duÂżo BARDZ WAÂŻNYCH informacji zapisanych jest na wÂłaÂściwej pÂłycie. ZauwaÂżyliÂście kiedykolwiek, Âże kaÂżdy kto zgubiÂł albo zepsuÂł tÂą pÂłytĂŞ niezwÂłocznie kupowaÂł nastĂŞpnÂą? Wiem, Âże ja na pewno tak robiÂłem. A to dlatego, Âże na pÂłycie znajdujÂą siĂŞ rzeczy nagrane podczas odciskania fabrycznego, ktĂłre gubiÂą siĂŞ podczas kompresji i kopiowania na pÂłyty cd- r. JeÂśli chcecie to zrobiĂŚ – zrĂłbcie to dobrze – waga tego jest nie do przecenienia. UÂżyjcie ÂścieÂżek cda w trakcie skÂładania tego do kupy i utrzymajcie peÂłnÂą wiernoÂśĂŚ dÂźwiĂŞku, uÂżywajÂąc profejonalnego software’u do mixowania. PoniÂżej macie fibonacciego w sÂłowach maynarda, w szczegĂłlnoÂści w sylabach:

black [1]
then [1]
white are [2]
all I see [3]
in my infancy [5]
red and yellow then came to be [8]
reaching out to me [5]
lets me see [3]
there is [2]
so [1]
much [1]
more and [2]
beckons me [3]
to look through to these [5]
infinite possibilities [8]
as below so above and beyond I imagine [13]
drawn outside the lines of reason [8]
push the envelope [5]
watch it bend [3]
Przypuszczam, Âże tak wÂłaÂściwie to nie jest prawdziwy fibonacci, gdyÂż sekwencja zostaje zawrĂłcona.
Sekwencja Fibonacciego. WÂłaÂściwie jest to ciÂąg liczb, ktore, jeÂśli dodasz liczbĂŞ do liczby stojÂącej przed niÂą, otrzymujesz liczbĂŞ nastĂŞpnÂą w kolejnoÂści. ZaczynajÂąc od liczb 0 i 1 0+1=1, wiĂŞc zbiĂłr na razie wyglÂąda tak 0 1 1. wĂłwczas bierzesz 1 I dodajesz do tego poprzedniÂą liczbĂŞ (cyfrĂŞ) i otrzymujesz: 2. Sekwencja wyglÂąda nastĂŞpujÂąco: 0 1 1 2. teraz bierzesz 2, dodajesz do tego poprzedniÂą liczbĂŞ (cyfrĂŞ) i otrzymujesz 3. sekwencja wyglÂąda nastĂŞpujÂąco: 0 1 1 2 3. kiedy dodajesz 3 do 2 otrzymujesz 5. sekwencja: 0 1 1 2 3 5 . 5 + 3 = 8. 0 1 1 2 3 5 8. Proces jest kontynuowany...

papa

ThirdEye:
dla mnie ta zlozonosc Lateralusa przyczynia sie do tego ze jest to plyta wszechczasow (pomijajac cala warstwe liryczna, muzyczna i emocjonalna...). Mnogosc znaczen sekcji rytmicznych i lirycznych czyni te plytke wyjatkowa...

tutaj jeszcze ksiazka napisana przez jakiegos fana(nie przebrnalem ale jak ktos sie chce)

vertigo:
PÂłyta zbudowana jest na okreÂślonym szkielecie, ale jestem daleki od bezkrytycznego podejÂścia do wynurzeĂą fanĂłw Toola. TakÂą filozofie moÂżna dorobiĂŚ do wszystkiego jeÂżeli tylko bardzo siĂŞ chce. Piosenki majÂą to do siebie, Âże posiadajÂą rytm, moÂże i Tool chciaÂł Âżeby ich pÂłytĂŞ moÂżna byÂło sÂłuchaĂŚ w rĂłÂżnych sekwencjach, a moÂże maynard wystukaÂł sobie ten rytm na blacie i napisaÂł pod niego caÂłÂą pÂłytĂŞ, who cares. Dla mnie Âświadczy to tylko o tym, Âże Tool myÂśli przy konstrukcji swoich pÂłyt i dlatego ich muzyka tak wymiata :mrgreen:

djdioda:
Mam do powiedzenia jedno sÂłowo: nadinterpretacja :P

Nawigacja

[0] Indeks wiadomości

[#] Następna strona

Go to full version