Mo¿e kto¶ co¶ wymy¶li, bo mnie nie do koñca siê to podoba. Ale my¶lê, ¿e nie jest najgorsze.
Trêdowata Wiê¼
Znów spad³ na nas ciê¿ar zimy
Nadzy, mro¿eni oddechem mym
Pod okryciem skurczone koñczyny
Od dzi¶ ta trumna bêdzie domem twym
Twoje cia³o ju¿ na mój u¿ytek
Jaki¿ z ciebie widok marny
Niewolnik mego wyznania
Zachêcasz mnie tylko tymi ³zami
Jestem ju¿ poza ¶mierci±
W sennych wiêzach
Oszczêdzam si³y, cicho wyszeptuj±c
Nadej¶cie erotycznej uczty w ca³ej swej chwale
Gor±czkowych zwidów cieñ
Na pocieszenie w nocy, gdy granicê przekraczam
I w sztukê morderstwo obracam
By znów przespaæ d³ugi dzieñ
W takiej ulgi obliczu
Dr¿ê pragn±c wiêcej
Szaleñstwo siêga szczytu
Kochaj mnie a¿ do ¶mierci
Odesz³y wiosenne dni
Z westchnieniem wpuszczasz mnie
Wewn±trz bestia tkwi
Spêtana w ukryciu mym
Krzyczysz, lecz za pó¼no ju¿
Ma nienawi¶æ bierze górê
Zro¶niêty z Tw± skór±
Kroczê ¶cie¿k± grzechu
Twój wzrok okrywa dziewiczy ¶nieg
Surowa twarz
Za te p³ytkie uczynki, kogo winiæ
Gdy noc przeszy³y og³uszaj±ce piski
Krok od zapomnienia
Odchodzê tam, gdzie przygaszone ¶wiat³a
Pogr±¿ony w marzeniach
Ju¿ samo oczekiwanie by³o tego warte
